Banyak cerita saya dengar dari rakan-rakan dan pelajar-pelajar dari Sarawak
yang bekerja atau melawat atau belajar di Semenanjung Malaysia (malah melalui
pengalaman saya sendiri) mengenai hal tentang dimana kami berasal. Ada yang
secara sengaja bertanya, “Kamu tinggal di
atas pokok ka?” Ada yang menyindir, “Kamu
makan apa disana?” Ada yang langsung tidak sedar akan kebodohan mereka
dengan memberi ucapan: “Selamat datang ke
Malaysia.” Kadang-kadang saya marah dengan kenyataan ‘bodoh’ sebegitu,
kadang-kadang sedih juga dengan betapa ceteknya ilmu pengetahuan sesetengah
orang Malaysia. Namun begitu, golongan ini hanya terdiri daripada
segelintir rakyat sahaja (saya
berharap).
Kebenaran: Malaysia ialah negara
dan Sarawak ialah negeri – Sarawak dan Semenanjung Malaysia membentuk Malaysia.
Sarawak dalam Malaysia (bukan Sarawak dan Malaysia). Katolik dan Anglican ialah
makzab atau denominasi dan Kristian ialah agama. Muslim ialah gelaran bagi
penganut Islam, Islam ialah agama, Melayu ialah kaum. Bukan semua orang Melayu
ialah Muslim, dan Muslim bukan hanya terdiri daripada orang Melayu sahaja.
Orang Cina dan India yang mempunyai kad pengenalan asal ialah warganegara
Malaysia dan mereka tidak boleh diusir ke China atau India kerana ini ialah
tempat lahir mereka. Iban, Melanau, Orang Asli, Kadazan, Bidayuh dan sebagainya
ialah kaum; Malaysia ialah kewarganegaraan. Bangsa kita ialah bangsa Malaysia!
Banyak lagi hal yang saya ingin kongsikan disini. Contohnya, tentang isu
‘Holy Water’ baru-baru ini. Air biasa yang digunakan sebagai simbol upacara
agama dituduh mengandungi minyak babi dan sebagainya. Walaupun ia berasal
daripada tradisi gereja dan bukannya ajaran Alkitab, ianya tetap bukan air
jampi untuk menjadikan penganut Islam sebagai Kristian. Ini merupakan tuduhan
yang tidak berasas dan berakal! (Fikir juga tentang isu ‘Cadbury’ baru-baru ini dan isu 'Allah', ‘Valentine’
dan ‘Starbuck’ dahulu).
Semua ini membuat saya bertanya: Kenapa kebanyakkan orang tidak tahu tentang
perkara asas seperti ini? Saya berpendapat ada tiga sebab utama yang
saya ingin kaitkan juga dengan penerimaan ajaran Kristian di Malaysia: 1) Kebanyakkan
orang tidak tahu kerana mereka tidak diberi ajaran yang benar atau pendidikkan
yang secukupnya. Kurangnya pengetahuan tentang sesuatu perkara
menyebabkan ramai orang suka membuat tanggapan dan mudah percaya kepada apa
sahaja maklumat yang diberikan kepada mereka. Jika ada ustaz mengatakan bahawa
agama Kristian ialah agama yang berasal dari negara barat (padahal ianya tidak
benar) ramai orang akan percaya tanpa usul periksa kerana mereka tidak
diberikan maklumat yang sahih dan secukupnya (Kadang-kadang kebenaran sengaja
tidak diberitahu supaya orang percaya tanpa berfikir).
2) Kebanyakkan orang
tidak tahu kerana mereka tidak memeriksa maklumat dengan fakta dan mengambil
inisiatif untuk mengkaji sesuatu perkara itu. Kejadian seperti
penyebaran maklumat melalui laman sosial contohnya, telah mengakibatkan kita
marah atau membuat tuduhan dengan membuta tuli. Pernahkah kamu membaca dan
percaya atau marah dan menyebarkan maklumat tentang sesuatu perkara tanpa usul
periksa dahulu yang akhirnya (selepas beberapa hari atau minggu kemudian)
mendapati bahawa ianya tidak benar? Kejadian seperti isu ‘Cadbury’ dan ‘Holy
Water’ merupakan contoh jelas yang baru-baru ini berlaku. Apabila orang
Kristian yang benar berkata bahawa “Yesus lahir ke dunia, menjalani hidup tanpa
berbuat dosa, telah mati di kayu salib bagi dosa manusia, bangkit semula
selepas tiga hari dan barangsiapa yang percaya bahawa Dia ialah Tuhan dan
menerima Dia sebagai Juruselamat, mereka akan diselamatkan daripada hukum dosa dan
Roh Kudus akan tinggal di dalam mereka” pernahkah Berita Baik ini diselidiki
dengan mendalam lagi?
Akhirnya, 3)
Kebanyakkan orang tidak tahu kerana mereka memang tidak mahu tahu
perkara yang sebenar. Ini kes yang paling berat! Mereka tidak mahu tahu samada Sarawak dalam
Malaysia, samada Katolik itu makzab atau agama, samada khutbah yang didengarkan
itu betul atau salah, samada ajaran Alkitab itu benar atau tidak. Mereka tidak
mahu tahu kerana mereka sudah selesa dengan keadaan mereka sekarang. Ego dan harga
diri lebih penting daripada kebenaran. Mereka tidak mahu tahu langsung samada
dosa mereka benar-benar telah diampuni. Mereka tidak mahu tahu apa yang akan
berlaku kepada mereka apabila sudah mati kelak – syurga atau neraka. Mereka
bergantung kepada pekerjaan baik dan menilai kemuliaan mereka berdasarkan
pemikiran diri sendiri dan bukannya dengan bersandarkan kepada kasih kurnia dan
menerima dengan iman jalan menyelamatan yang diberikan oleh Tuhan melalui Yesus
Kristus. Mereka tidak mahu tahu kerana mata rohani mereka telah ditutup oleh si
Iblis. Mereka tidak mahu tahu kerana mereka tidak sanggup mengambil risiko
apabila mengetahui kebenaran yang sebenar. Mereka tidak mahu tahu kerana... mereka tidak mahu tahu. Ini kes yang
paling berat!
“Mereka” yang saya maksudkan
disini ialah – kamu dan saya.
THINK BIG. START SMALL. GO DEEP.
No comments:
Post a Comment